Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Ανακοίνωση Πρωτοβουλίας Ανέργων Περιστερίου


Μετά από δύο συγκεντρώσεις ανέργων στο υπουργείο εργασίας στις 15 Μάρτη και στις 22 Μάρτη και τρεις συναντήσεις με τον κ. Λεπενιώτη (στις 15/3), την κ. Δρέττα (στις 22/3) και τον υπουργό κ. Κουτρουμάνο (στις 23/3), αισθανόμαστε την ανάγκη να προχωρήσουμε σε κάποια πρώτα συμπεράσματα.

Οι τελευταίες ρυθμίσεις του υπουργείου για την ιατροφαρμακευτική κάλυψη των ανέργων και υποαπασχολούμενων, είναι μια σημαντική εξέλιξη στο βαθμό που θα καλύψει για το υπόλοιπο του έτους 2012 πολλούς ανθρώπους που το βιβλιάριο τους είχε λήξει ή δεν συμπλήρωναν τις προϋποθέσεις θεώρησης. Κατανοούμε ότι αυτή η «επιτυχία» οφείλεται λιγότερο στη κινητοποίηση μας και περισσότερο στο εκρηκτικό κλίμα που επικρατεί στα πλήθη του ενός εκατομμυρίου και πλέον, ανέργων. Όπως επίσης στο κλίμα που διαμόρφωσαν οι διαδηλώσεις, απεργίες και αγώνες εργαζόμενων και λαού ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, όλο το προηγούμενο διάστημα. Κατάσταση που η κυβέρνηση και το υπουργείο προσπαθεί να βρει τρόπους να διαχειριστεί.

Παρόλα αυτά, οι ρυθμίσεις αυτές (σφράγισμα βιβλιαρίων με 50 ένσημα, επέκταση περίθαλψης σε άνεργους μέχρι τέλους του 2012), έχουν καταρχήν προσωρινό χαρακτήρα και δεν υπάρχει στην ουσία καμία ρύθμιση ή δέσμευση για την περίθαλψη των ανέργων από το 2013 και έπειτα. Όπως επίσης παραμένουν ακάλυπτοι άνεργοι που δεν εμπίπτουν στις κατηγορίες του υπουργείου, ή δεν έχουν ούτε τα χρήματα που απαιτούνται για τη «συμμετοχή» σε εξετάσεις και φάρμακα.

Δεν αποδεχόμαστε την προσπάθεια του υπουργείου να υποβαθμίσει τις πολιτικές του ευθύνες. Για εμάς το πρόβλημα της ανεργίας έχει καταρχήν και κυρίως πολιτική διάσταση. Η έκρηξη της ανεργίας δεν προέκυψε «αντικειμενικά». Την έχουν προκαλέσει και οξύνει πολιτικές που το υπουργείο εργασίας έχει εφαρμόσει και συνεχίζει να εφαρμόζει. Όσο κι αν τα στελέχη του υπουργείου δηλώνουν αναρμόδιοι, δεσμευμένοι από τον προϋπολογισμό, κλπ, δεν παύουν να είναι εκείνοι που απελευθέρωσαν τις απολύσεις και εφάρμοσαν τον εργασιακό μεσαίωνα των μνημονίων.

Δεν μας ικανοποιούν οι απαντήσεις του υπουργείου στα εργασιακά ζητήματα. Δεν αποδεχόμαστε το «δεν υπάρχουν λεφτά», σαν απάντηση στο αίτημα μας για επέκταση του ταμείου σε όλους τους άνεργους, για όλο το διάστημα της ανεργίας. Όταν την ίδια στιγμή επιδοτούνται οι τράπεζες με δισεκατομμύρια. Όταν τα χρήματα του ΟΑΕΔ, συγκεντρωμένα από το μόχθο των ανθρώπων της δουλειάς, χαρίζονται απλόχερα στις επιχειρήσεις μέσω επιδοτήσεων. Αντίθετα το υπουργείο, όχι μόνο δεν συζητάει για επέκταση της επιδότησης των ανέργων, αλλά έχει προχωρήσει σε μείωση του ποσού κατά 100 ευρώ.

Η ανεργία αντιμετωπίζεται με αγώνα, συλλογική δράση και πολιτική διεκδίκηση. Επιβεβαιώνεται η ανάγκη συνέχισης του αγώνα των ανέργων για να κατακτήσουμε και να διασφαλίσουμε τα δικαιώματα μας. Η συσπείρωση ανέργων σε συλλογικές προσπάθειες μας δίνει δύναμη και ο συντονισμός των συλλογικοτήτων ανέργων μπορεί να ανοίξει το δρόμο για κατακτήσεις και επιτυχίες στον αγώνα μας.

Καλούμε όλους τους άνεργους συναδέλφους, όπως και επιτροπές, πρωτοβουλίες και συσπειρώσεις ανέργων, να συζητήσουμε τον απολογισμό της μέχρι τώρα δράσης μας και κυρίως τη συνέχεια του αγώνα μας.

Την Παρασκευή 30 Μάρτη, στις 7:00μμ, στο Πολυτεχνείο (κτίριο Γκίνη)

Πρωτοβουλία Ανέργων Περιστερίου

Σημείωση:
Για όσους συναγωνιστές και φίλους δεν έχουν υπόψη τις τελευταίες ρυθμίσεις του υπουργείου ή έχουν απευθυνθεί στα υποκαταστήματα του ΙΚΑ και αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη σφράγιση του βιβλιαρίου τους, παραθέτουμε τους παρακάτω συνδέσμους:

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Τα κινήματα των ανέργων ανά τον κόσμο, από το χθες στο σήμερα

Η ιστορία των αγώνων ενάντια στην ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό σε περιόδους κρίσης. Από το Κραχ του 1929, στην Αργεντινή των Πικετέρος.


Βανκούβερ, 1932, η αστυνομία επιτίθεται σε πορεία που οργάνωσε η Ένωση Άνεργων Εργατών του Βανκούβερ πυροδοτώντας την αντίδραση των συγκεντρωμένων .
Γράφει η Κατερίνα Σταυρούλα
Μπορεί η ανεργία να είναι δομικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού αλλά δεν είναι παρακινδυνευμένο να ισχυριστεί κανείς πως η αξιοπρέπεια και η αντίσταση είναι δομικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου. Στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας δεν υπήρξε στιγμή που οι συνθήκες εκμετάλλευσης δεν έφερναν πάντα μαζί τους τον σπόρο της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Και καρποί αυτής της σποράς είναι οι συλλογικοί αγώνες και οι κατακτήσεις του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος μας. Αγώνες που η ιστορία καταγράφει, χωρίς σύνορα και χωρίς τέλος, μέχρι σήμερα.